Çölde iki arkadaş

Çölde yürüyen iki arkadaşın hikâyesidir aktarılan. Yolculuğun bir noktasında iki arkadaş arasında bir münakaşa olur. Münakaşa şiddetlenince biri diğerine tokat atar. Tokadı yiyenin canı çok acır ama bir şey söylemeden kuma şöyle yazar:

BUGÜN EN İYİ ARKADAŞIM BENİ TOKATLADI.

İki arkadaş yola devam eder. Bir süre sonra bir vahaya gelirler. Sıcaktan bunalmış olan iki arkadaş hemen suya girerler. Fakat az önce tokat yemiş olan arkadaş bataklığa saplanır, çırpınmaya başlar, çırpındıkça dibe çekilmektedir, o hala can havliyle boğuşuyordur çamur denizinde, boğulmak üzeredir. Arkadaşı koşup kurtarır onu son anda. Nefes nefese çıkar çamurların arasından ve kendine gelmeden daha koşar bir kayanın üzerine şunları yazar:

BUGÜN EN İYİ ARKADAŞIM HAYATIMI KURTARDI.

Tokadı atan arkadaşı şaşkınlıkla bakar arkadaşının yüzüne. Sonra aynı şaşkınlığın sesine yansımasıyla oluşan tınılar çölde yankılanır usul usul:

“Az önce canını yaktım ve bunu kuma yazdın, şimdi hayatını kurtardığımı kayanın üzerine yazıyorsun! Niçin?”

Diğeri cevap verir:

“Birisi canımızı yaktığında kuma yazmalıyız ki bağışlama rüzgârı silebilsin onu ,ama biri bizim için bir şeyler yaparsa taşa yazmalıyız ki hiçbir rüzgâr silemesin.”

ACILARINIZI KUMA, SİZE YAPILAN İYİLİKLERİ TAŞA YAZMAYI ÖĞRENİN! ÖZEL BİR KİMSEYİ BULMAK BİR DAKİKA ALIR, UNUTMAK İSE BİR ÖMÜR…